Rivièra Maison

Zee

Jeugdherinneringen aan de #Baltische Zee, #Hemingway, en vervolgens luxe albums waar je met rode gezichten doorheen kijkt en je verleiden met een schat aan vakantieverstopplekken over de hele wereld, ver voorbij de stijl van de Solar-camping in Hel en de resorts van de Poolse #Kust, voed dromen van een huis aan zee - een symbool van een familie-idylle, ontsnapping aan het stadslawaai en de dagelijkse taken.

Voorbeelden van de architectuur van huizen aan zee tonen deze fantasie in al zijn glorie, waarbij de diversiteit aan temperamenten en smaken van hun eigenaren en hun verschillende geolocaties worden benadrukt. Ansichtkaarten trekken aan je ogen voorbij als in een caleidoscoop: gele en rode haciënda's in Spaans-Mexicaanse stijl, roze patio's in #Marokko, witte en blauwe pleisters in #Santorini, kleurrijke zijsporen van huizen in het noorden, gepopulariseerd door Ikea-posters, of luchtige veranda's van woningen aan zee in #Maine, vereeuwigd in lifestyleartikelen #Vanity Fair. Klassieke vakantieassociaties worden aangevuld met herinneringen aan een villa aan de Franse Rivièra.

Het romantische aspect van een avontuur aan zee leidde mijn gedachten naar zoete en gezellige esthetiek, nautische motieven, oud schoolmeubilair van een rommelmarkt en bescheiden architectuur. De verplichte verfschaafwonden op het verrotte bord, die de kwetsbaarheid van Matros' leven illustreren, brachten mijn verbeelding in de richting van een vissershut met kleine ramen, een zadeldak en een nabijgelegen kapel. Hoewel de kustlijn van de continenten lang en divers is, was het de Baltische Zee die mijn esthetische voorkeuren vormde, samen met het klimaat, de rauwe legende en de lokale context.

De doorbraak kwam na een filmvertoning. ‘Ghost Author’ van Polanski. De uiterst moderne vorm van de villa, verscheurd door de noordenwind, het contrast van koude zandduinen, droog gras en grote ramen die het drama van de stalen branding weerspiegelden, schokten voor altijd mijn verbeelding. Het gedurfde contrast tussen architectuur en omgeving bleek interessanter dan het magische principe van de eenheid van de twee.

Dit jaar heb ik dankzij de gastvrijheid van vrienden een soortgelijke schok ervaren - in een heel andere sfeer. Supermoderne architectuur, wit en grijs contrasterend met het turkoois van de omgeving, geometrische lijnen van de terrassen en het Infiniti-zwembad, het minimalisme van het interieur en een geweldig ontwerp van een exotische tuin gaven me een artistiek gevoel. Ik heb mezelf vrijwillig 48 uur lang opgesloten, dit designparadijs niet verlatend, terwijl ik de beweging van de zon langs de hemel en het veranderende kleurenspel in het interieur en aan de horizon observeerde. Een autorit door de omgeving en internetonderzoek brachten de hand van wereldontwerpers uit de directe omgeving aan het licht, waaronder: Piet Boon, die als eerste de principes van het minimalisme vertaalde naar de taal van de tropen.

Door de C

De reikwijdte en schaal van de aannames van dit project zijn indrukwekkend, en de creatieve bijdrage aan de analyse van de impact van individuele componenten van de mix van architectuur en het Caribische landschap kan niet worden overschat. Wit verkoelt de hitte van het zuiden, grijs accentueert de overvloed aan lokale kleuren, eenvoudige indelingen van gevels en terrassen balanceren de flexibele ritmes van watergolven en palmbladeren, en houten strandstoelen op het dek creëren een minimalistisch publiek voor de dagelijkse zonsondergang en sessies bij zonsopgang.

Dromen over een vissershut, witgeblakerde manden, schelpen in een pot en een boomwortel, versleten door de tand des tijds, aangespoeld op het noordelijke strand, behoren tot het verleden. Rook politieke correctheid en respect voor de lokale folklore! Wat telt is moed, de kracht van creatie en moderniteit!