Riviera Maison

Θάλασσα

Παιδικές αναμνήσεις από τη #Βαλτική Θάλασσα, το #Χέμινγουεϊ και, στη συνέχεια, πολυτελή άλμπουμ που κοιτάς με κατακόκκινα πρόσωπα, δελεάζοντάς σου με πληθώρα κρυψώνων διακοπών σε όλο τον κόσμο, πολύ πέρα ​​από το στυλ του κάμπινγκ Solar στο Hel και το θέρετρα της Πολωνικής #Ακτής, καύσιμα όνειρα για παραθαλάσσιο σπίτι - σύμβολο οικογενειακού ειδυλλίου, απόδραση από τον θόρυβο της πόλης και τις καθημερινές υποχρεώσεις.

Παραδείγματα αρχιτεκτονικής σπιτιών δίπλα στη θάλασσα δείχνουν αυτή τη φαντασία σε όλο της το μεγαλείο, τονίζοντας την ποικιλία των ιδιοσυγκρασιών και των γούστων των ιδιοκτητών τους και τη διαφορετική γεωγραφική τους τοποθεσία. Καρτ ποστάλ περνούν μπροστά από τα μάτια σου σαν σε καλειδοσκόπιο: κίτρινες και κόκκινες χασιέντες σε ισπανο-μεξικανικό στιλ, ροζ αυλές στο #Μαρόκο, λευκοί και μπλε σοβάδες στη #Σαντορίνη, πολύχρωμες πλευρές σπιτιών στο Βορρά που διαφημίζονται από αφίσες της Ikea ή ευάερες βεράντες παραθαλάσσιων κατοικιών στο #Maine, που απαθανατίζονται σε άρθρα life style #Vanity Fair. Οι κλασικοί συνειρμοί διακοπών συμπληρώνονται από αναμνήσεις μιας βίλας στη Γαλλική Ριβιέρα.

Η ρομαντική πτυχή μιας παραθαλάσσιας περιπέτειας κατεύθυνε τις σκέψεις μου προς τη γλυκιά και ζεστή αισθητική, τα ναυτικά μοτίβα, τα παλιά σχολικά έπιπλα από μια υπαίθρια αγορά και τη λιτή αρχιτεκτονική. Τα υποχρεωτικά γδαρσίματα μπογιάς στο σάπιο σανίδι, που απεικονίζουν την ευθραυστότητα της ζωής της Μάτρος, κίνησαν τη φαντασία μου προς μια καλύβα ψαρέματος με μικρά παράθυρα, μια δίρριχτη στέγη και ένα παρεκκλήσι εκεί κοντά. Αν και η ακτογραμμή των ηπείρων είναι μεγάλη και ποικιλόμορφη, ήταν η Βαλτική Θάλασσα που διαμόρφωσε τις αισθητικές μου προτιμήσεις, μαζί με το κλίμα, τον ακατέργαστο μύθο και το τοπικό της πλαίσιο.

Η ανακάλυψη ήρθε μετά από μια προβολή ταινίας. «Συγγραφέας φάντασμα» του Πολάνσκι. Το εξαιρετικά μοντέρνο σχήμα της βίλας, που σκίζεται από τον βόρειο άνεμο, η αντίθεση των ψυχρών, αμμωδών αμμόλοφων, του ξερού χόρτου και των μεγάλων παραθύρων που αντικατοπτρίζουν το δράμα του ατσάλινο σερφ, συγκλόνισαν τη φαντασία μου για πάντα. Η τολμηρή αντίθεση αρχιτεκτονικής και περιβάλλοντος αποδείχθηκε πιο ενδιαφέρουσα αντί της μαγικής αρχής της ενότητας των δύο.

Φέτος, χάρη στη φιλοξενία των φίλων, έζησα ένα παρόμοιο σοκ - σε μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα. Σούπερ μοντέρνα αρχιτεκτονική, λευκό και γκρι σε αντίθεση με το τιρκουάζ του περιβάλλοντος χώρου, γεωμετρικές γραμμές στις βεράντες και την πισίνα Infiniti, ο μινιμαλισμός στο εσωτερικό και ο υπέροχος σχεδιασμός ενός εξωτικού κήπου με έκαναν να νιώσω καλλιτεχνική. Κλείδωσα οικειοθελώς τον εαυτό μου για 48 ώρες, χωρίς να φύγω από αυτόν τον παράδεισο του σχεδιασμού, παρατηρώντας την κίνηση του ήλιου στον ουρανό και το εναλλασσόμενο παιχνίδι των χρωμάτων στο εσωτερικό και στον ορίζοντα. Μια βόλτα με αυτοκίνητο στην περιοχή και μια έρευνα στο Διαδίκτυο αποκάλυψε το χέρι παγκόσμιων σχεδιαστών στην περιοχή, όπως: Ο Piet Boon, ο οποίος ήταν ο πρώτος που μετέφρασε τις αρχές του μινιμαλισμού στη γλώσσα των τροπικών.

Από τον C

Το εύρος και η κλίμακα των υποθέσεων αυτού του έργου είναι εντυπωσιακά και η δημιουργική συνεισφορά στην ανάλυση της επίδρασης των επιμέρους συστατικών του μείγματος της αρχιτεκτονικής και του τοπίου της Καραϊβικής δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Το λευκό δροσίζει τη ζέστη του νότου, το γκρι τονίζει την αφθονία των τοπικών χρωμάτων, οι απλές διαιρέσεις των προσόψεων και οι ταράτσες εξισορροπούν τους ευέλικτους ρυθμούς των κυμάτων του νερού και των φύλλων φοίνικα και οι ξύλινες ξαπλώστρες στο κατάστρωμα δημιουργούν ένα μινιμαλιστικό κοινό για το καθημερινό ηλιοβασίλεμα και συνεδρίες ανατολής ηλίου.

Όνειρα ψαράδικης καλύβας, ασπρισμένα καλάθια, κοχύλια σε βάζο και ρίζα δέντρου, φθαρμένη από τα δόντια του χρόνου, ξεβρασμένα στη βόρεια παραλία, ανήκουν στο παρελθόν. Κάψτε την πολιτική ορθότητα και τον σεβασμό στην τοπική λαογραφία! Αυτό που μετράει είναι το θάρρος, η δύναμη της δημιουργίας και ο νεωτερισμός!